Od dawna bernardyńska świątynia w Piotrkowie nazywana jest sanktuarium maryjnym, jednak jest to tylko zwyczajowa nazwa. Arcybiskup Grzegorz Ryś, wsłuchując się w głos wiernych w roku jubileuszu 100-lecia Diecezji Łódzkiej, specjalnym dekretem ustanowi kościół franciszkanów – Sanktuarium Matki Bożej Piotrkowskiej.
Obraz Matki Bożej Piotrkowskiej pochodzący z 1625 roku, koronowany był 1 czerwca 2003 roku przez abpa Władysława Ziółka – ówczesnego Metropolitę Łódzkiego. Korony dla Jezusa i Maryi poświęcił Ojciec Święty Jan Paweł II, podczas Mszy Świętej sprawowanej w Kalwarii Zebrzydowskiej 19 sierpnia 2002 roku. Rada Miasta Piotrkowa Trybunalskiego, uchwałą z dnia 25 kwietnia 2007, obrała Matkę Bożą Piotrkowską Patronką Miasta Piotrkowa Trybunalskiego.
Na uroczystość zaprasza gwardian klasztoru, o. Micheasz Okoński:
W imieniu wspólnoty OO. Bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim pragnę zaprosić na doroczny odpust ku czci Matki Bożej Piotrkowskiej, który przeżywać będziemy w niedzielę, 6 czerwca 2021 r. o godz. 19:00. Wcześniej, o godz. 18:00, rozpocznie się czuwanie modlitewne. Mszy św. Pontyfikalnej przewodniczyć będzie Jego Ekscelencja abp Grzegorz Ryś, Metropolita Łódzki, który również wygłosi słowo Boże. W koncelebrze uczestniczyć będą także biskupi pomocniczy: bp Ireneusz Pękalski i bp Marek Marczak. W czasie odpustowej Eucharystii Metropolita Łódzki ogłosi Kościół OO. Bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim – Sanktuarium Matki Bożej Piotrkowskiej.
Na uroczystość zaproszeni zostali także przedstawiciele władz państwowych i samorządowych. Ze względu na sytuację epidemiczną w naszym kraju Msza św. sprawowana będzie na placu przykościelnym, od strony ul. Narutowicza.
Historia obrazu:
Obraz Matki Najświętszej, czczony w naszym piotrkowskim kościele, powstał w 1625 r. w oddalonym o około 80 km od Piotrkowa w stronę Częstochowy miasteczku Przyrów. W tamtejszym klasztorze św. Anny – dawniej należącym do bernardynów, a obecnie zamieszkiwanym przez siostry dominikanki klauzurowe – bernardyński diakon namalował obraz, który od tamtego czasu znajduje się w bocznym ołtarzu świątyni.
Obraz czczono jako cudowny od początków jego istnienia. Dowodem wielkiej czci Matki Bożej, zwanej Piotrkowską, jest złożone w 1732 roku przez władze i mieszkańców wotum wdzięczności w formie ogromnej procesji ulicami ówczesnego Piotrkowa za ocalenie miasta przed klęską pożaru. Niemały wpływ na kult odegrał okres trybunału koronnego. Szlachta uczestnicząca we Mszach św., odprawianych przed obrazem Matki Bożej, doznawała rozmaitych łask (np. uzdrowienia wzroku, dar potomstwa, ocalenie przed kalectwem po wypadku). Ci, którzy powracali do swoich domostw, zanosili i tam chwałę Matki Bożej Piotrkowskiej. Zakres kultu był szeroki, gdyż obejmował nie tylko Piotrków, ale ponad to dawne województwo sieradzkie, Łęczycę, Leszno, Kraków, Tarnów oraz Ruś.
Nastał jednak także i okres, który nie sprzyjał rozwojowi kultu Matki Bożej Piotrkowskiej. Wspomnieć należy kasatę klasztoru i czasy wojen światowych. W sercach wiernych kult Maryi był mimo to obecny i żywy, gdyż nieustannie zwracano się w modlitwach do tej ukochanej Matki, aby w dziejowych zawieruchach miała wszystkich w swojej opiece.
W latach 60-tych XX w. bernardyni próbowali wskrzesić ostygły nieco kult maryjny, jednak wysiłki nie przyniosły oczekiwanych efektów. W późniejszym czasie miejsce kultu Matki Bożej Piotrkowskiej zajął kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który był na szeroką skalę rozwijany w całej Polsce.
Polecamy